Μια ακόμα φάση του μακρόπνοου και σύνθετου έργου για την αποκατάσταση και ανάδειξη του ναού του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας του νομού Ηλείας, ενός από τα σπουδαιότερα δείγματα της αρχαίας οικοδομικής, ολοκληρώθηκε επιτυχώς από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους της αρχαιότητας, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.130 μέτρων, μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας.
Ο ναός ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420 – 410 π.Χ.) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα.
Το σαθρό έδαφος στο οποίο είναι χτισμένος, οι ψυχρές κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή και το ασβεστολιθικό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος, επέβαλαν τη μόνιμη κάλυψη του ναού με στέγαστρο (φωτογραφία) από το 1987.
Πληροφορίες και φωτογραφία: el.wikipedia.org
Όπως είναι γνωστό, ο χαρακτήρας του έργου είναι κυρίως στερεωτικός και αποσκοπεί στην άρση των γεωμετρικών παραμορφώσεων του αρχαίου κτηρίου και στην ενίσχυση των μηχανισμών άμυνάς του έναντι των φυσικών δράσεων.
Οι προσφάτως εκτελεσθείσες εργασίες στο μνημείο υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο Υποέργου με τίτλο «Αποκατάσταση βορειότερων τμημάτων μακρών πτερών ναού Επικούριου Απόλλωνα Βασσών» της Πράξης «Αποκατάσταση – Ανάδειξη ναού Επικούριου Απόλλωνα Βασσών – Γ΄ φάση» ενταγμένης στο ΕΣΠΑ 2014 – 2020.
Το εν λόγω Υποέργο που πραγματοποιήθηκε απολογιστικά και με αυτεπιστασία από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηλείας, διήρκησε από το Φεβρουάριο του 2019 έως και το Νοέμβριο του 2023 και η δαπάνη υλοποίησής του ανήλθε στο ποσό των 1.276.443,84 ευρώ.
Οι δύο κύριοι στόχοι του αφορούσαν:
(α) Τη στερέωση δύο τμημάτων του μνημείου, ένα στην ανατολική πλευρά του που περιλαμβάνει δύο κίονες (τους 3ο και 4ο από Β.) και ένα στη δυτική πλευρά του μνημείου που περιλαμβάνει ένα κίονα (τον 3ο από Β.), και
(β) Την αποκατάσταση και αναστήλωση στη βόρεια όψη του μνημείου τριών εκ των έξι ελλειπόντων λίθων του επιστυλίου, για τους οποίους σύμφωνα με πρόσφατη σχετική μελέτη είναι γνωστό ότι ο ένας εξ αυτών είχε καταρρεύσει περί τον 13ο ή τον 14ο μ.Χ. αιώνα, πιθανώς ως συνέπεια ενός ισχυρού σεισμού από κοινού με λίγους άλλους, ενώ οι άλλοι δύο λίθοι ανετράπησαν το καλοκαίρι του 1812, από τους τότε ανασκαφείς του αρχαίου ναού, για να εξαλειφθεί το ενδεχόμενο να καταπέσουν κατά τη διάρκεια των εργασιών.
Με τις πρόσφατες εργασίες, οι οποίες συνιστούν τη φυσική συνέχεια του εκτελεσμένου από το 2001 έως το 2015 έργου αποκατάστασης του βόρειου πτερού του μνημείου των Βασσών, που είχε εκτελεστεί υπό την εποπτεία της Επιτροπής Συντήρησης Ναού Επικούριου Απόλλωνα, αφενός υλοποιήθηκε επιτυχώς η πρώτη φάση αποκατάστασης των μακρών πλευρών του μνημείου, θέτοντας «στέρεες βάσεις» για τη συνέχιση και ολοκλήρωση του έργου και στα μακρά πτερά του και αφετέρου επανατοποθετήθηκαν στη πρόσοψη του αρχαίου ναού τρία σημαντικά αρχιτεκτονικά μέλη του (μετά περίπου επτά αιώνες το ένα και περίπου δύο αιώνες τα άλλα δύο) αποκαθιστώντας τη συνέχεια του βόρειου επιστυλίου του για πρώτη φορά μετά το 1812.
Αξίζει να αναφερθεί, επίσης, ότι το εν λόγω πολύπλευρο έργο όχι μόνο στοχεύει στη συντήρηση και την επαρκή ενίσχυση ενός αρχαίου κτηρίου, αλλά έχει ως απώτερο σκοπό τη διατήρηση για τις μελλοντικές γενιές ενός μνημείου παγκόσμιας ακτινοβολίας, καθώς ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα περιλαμβάνεται από το 1986 στο Κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Τέλος, το έργο συνεισφέρει και στην προσέλκυση περισσοτέρων επισκεπτών στον αρχαιολογικό χώρο των Βασσών, ο οποίος βρίσκεται σε μία δυσπρόσιτη περιοχή, απομακρυσμένη από τα μεγάλα αστικά κέντρα της Πελοποννήσου, που είναι όμως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και διάσπαρτη με πολλούς άλλους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους (Αρχαίας Φιγάλειας, Ιερού Λυκαίου Δία, Αρχαίας Αλίφειρας κ.ά.).
