Έργα αποκατάστασης και ανάδειξης του Βουλευτηρίου, στο Ιερό της Δωδώνης, έχει συμπεριλάβει το Υπουργείο Πολιτισμού στο ευρύ πρόγραμμα έργων προστασίας και ανάδειξης, που υλοποιεί στον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης.
Το έργο αποκατάστασης του Βουλευτηρίου υλοποιείται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων με πόρους της Βουλής των Ελλήνων, επιπρόσθετα της συνεχιζόμενης ανασκαφικής έρευνας στο μνημείο που επιχορηγείται από το 2022.
Η Δωδώνη υπήρξε λατρευτικό κέντρο του Δία και της Διώνης, ήδη από τα προϊστορικά χρόνια. Το ιερό αρχικά ήταν υπαίθριο, με κέντρο την ιερή βελανιδιά και στη συνέχεια οικοδομήθηκε ένα εντυπωσιακό σύνολο οικοδομημάτων που φιλοξενούσε τις ανάγκες του ιερού.
Το Βουλευτήριο της Δωδώνης, κτήριο πολιτικού χαρακτήρα, οικοδομήθηκε εντός του ιερού περιβόλου και κοντά στο επιβλητικό θέατρο, όπου χωροθετήθηκαν, επίσης, δημόσια οικοδομήματα για πολιτικές δραστηριότητες.
Προβλέπεται η προστασία και συμπλήρωση των εξωτερικών τοίχων, η αποκατάσταση των αναβαθμών και των κιόνων, η συντήρηση των τάφων και η δημιουργία συστημάτων αποστράγγισης για τα όμβρια ύδατα.
Η χρήση του Βουλευτηρίου συνδέεται με τη Συμμαχία και αργότερα με το Κοινό των Ηπειρωτών. Σήμερα βρίσκεται σε κεντρική θέση του οργανωμένου επισκέψιμου αρχαιολογικού χώρου.
Το οικοδόμημα ήταν μεγάλων διαστάσεων με ενιαία στέγη, με τρεις σειρές κιόνων, δωρική στοά με 15 κίονες στη νότια πλευρά, εσωτερικό κοίλο με αναβαθμούς και είσοδο από δύο μεγάλα ανοίγματα, με ασβεστολιθικά κατώφλια.
Το Βουλευτήριο έχει τρεις κύριες οικοδομικές φάσεις. Η πρώτη τοποθετείται χρονικά στις αρχές 3ου αιώνα π.Χ. επί βασιλείας Πύρρου, στο πλαίσιο ενός μεγάλου οικοδομικού προγράμματος που περιλάμβανε το Βουλευτήριο, το Πρυτανείο, το Θέατρο και το Στάδιο.
Η δεύτερη οικοδομική φάση χρονολογείται μετά την αιτωλική καταστροφή (219 π.Χ.), και η τρίτη μετά τη ρωμαϊκή επέμβαση (167 π.Χ.), οπότε το Βουλευτήριο επισκευάστηκε και συνέχισε να λειτουργεί.
Στα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια, η περιοχή συνέχισε να λειτουργεί, αλλά με άλλη χρήση.
Οι τέσσερις τάφοι που έχουν εντοπιστεί ανήκουν σε αυτή τη φάση. Η τελική καταστροφή του κτηρίου τοποθετείται στο μεγάλο σεισμό του 522 – 528 μ.Χ.
Κατάλοιπα του Βουλευτηρίου ήταν, εν μέρει, ορατά στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν άρχισαν να επισκέπτονται την περιοχή οι ξένοι περιηγητές.
Οι πρώτες ανασκαφές ξεκίνησαν το 1875 από τον Κ. Καραπάνο. Συστηματική έρευνα πραγματοποιήθηκε από το 1929 και κυρίως μεταξύ 1965 – 1973.
