Μετά την ψήφιση του νόμου 4146 το 2013 που προέβλεπε την επιτάχυνση των αδειοδοτήσεων για τα υδατοδρόμια, ακόμα και σήμερα εκκρεμεί η κατάθεση του νομοσχεδίου.
Οι πρώτες πτήσεις ξεκίνησαν το 2004 λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, από την Air Sea Lines (και με Καναδούς μετόχους) με κεντρικό υδατοδρόμιο στο Φάληρο, το οποίο λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων έκλεισε το 2009, με τον εξοπλισμό (ξύλινες ράμπες) να παραμένει εκεί και να χρησιμοποιείται από τον ιστιοπλοϊκό όμιλο Καλλιθέας.
Μετά την επίλυση διάφορων διαδικαστικών θεμάτων, προβλέπεται η ένταξη υδατοδρομίων στις στρατηγικές επενδύσεις, η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα καθώς και η προσθαλάσσωση και αποθαλάσσωση αεροσκαφών στα υδατοδρόμια με υποβολή σχεδίου πτήσης.
Προβληματισμό προκαλεί η προοπτική ανάπτυξης βιώσιμων αερομεταφορών με υδροπλάνα, λόγω του κόστους των κομίστρων και του περιορισμού της δυνατότητας πτήσεων μόνο σε τακτικά δρομολόγια και όχι με το μοντέλο «ιπτάμενων ταξί», καθώς και το έντονα γραφειοκρατικό σύστημα χωρίς κίνητρα.
Να σημειωθεί πως μέχρι σήμερα η ελληνική πολιτεία έχει αδειοδοτήσει μόνο τρία υδατοδρόμια σε Κέρκυρα, Παξούς και Πάτρα.
Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο του Ηλία Μπέλλου στο kathimerini.gr
