του Ανδρέα Τζόβολου*
Πλήθος τουριστικών πόρων
Η Αντίπαρος, το μικρό κυκλαδίτικο νησί των 35 τετραγωνικών χιλιομέτρων και των 1.200 κατοίκων, αποτελεί τα τελευταία σαράντα χρόνια έναν όλο και περισσότερο δημοφιλή και αναπτυσσόμενο ταξιδιωτικό προορισμό θερινών διακοπών, τόσο για Έλληνες όσο και για ξένους επισκέπτες.
Οι προσφερόμενοι τουριστικοί πόροι του νησιού που καλύπτουν άνετα ένα μεγάλο μέρος της τουριστικής ζήτησης, είναι λίγο πολύ γνωστοί και ευρέως προβεβλημένοι: φυσική ομορφιά, ήλιος, καθαρές θάλασσες, αμμουδερές παραλίες, οργανωμένες τουριστικές υποδομές, εξυπηρέτηση μαζικού και εναλλακτικών μορφών τουρισμού, καλό φαγητό, αιγαιοπελαγίτικο χρώμα, φιλόξενοι κάτοικοι, αίσθημα ασφάλειας, ελευθερία έκφρασης, ανέμελη ζωή.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τα στοιχεία αυτά είναι δυσεύρετα, δεν είναι ωστόσο σπάνια στον ελλαδικό χώρο, αφού αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του τουριστικού προϊόντος της πατρίδας μας και χαρακτηρίζουν κάθε ένα από τα πολλές δεκάδες επισκέψιμα νησιά μας.
Εντούτοις, η Αντίπαρος διαθέτει στη φαρέτρα της ορισμένους σπάνιους τουριστικούς πόρους που της προσδίδουν κάποια στοιχεία διαφοροποίησης από τα υπόλοιπα νησιά: Το ενετικό κάστρο του 15ου αιώνα στο κέντρο της Χώρας με τον οχυρωμένο οικισμό, τον πάχους τριών μέτρων εξωτερικό τοίχο, την τετράγωνη αυλή, τον κεντρικό πύργο και την γοτθικού ρυθμού πύλη συνιστά μια σπάνια αρχιτεκτονική κατασκευή με πολλές ιδιομορφίες, όπως το ότι παραδόξως δεν δεσπόζει σε κάποιο αμφιθεατρικό σημείο.
Το κατακόρυφο σπήλαιο βάθους 85 μέτρων που ξεκινάει από 177 μέτρα ύψος πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας με τα 411 σκαλοπάτια, τις τρεις αίθουσες και τον αρχαιότερο σταλακτίτη στην Ευρώπη ηλικίας 45 εκατομμυρίων ετών, αποτελεί ένα από τα ομορφότερα φυσικά έργα τέχνης στην Ελλάδα.
Ο αρχαιολογικός χώρος στο Δεσποτικό που φαίνεται να αποτελούσε έναν μεγάλο ναύσταθμο ανεφοδιασμού πλοίων στο κέντρο των Κυκλάδων τείνει να εξελιχθεί σε ένα πρότυπο αρχαιολογικό πάρκο, αναδεικνύοντας μια εξαιρετικά πλούσια σε αρχαιολογικούς θησαυρούς γη, καθώς οι ανασκαφές της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων που ξεκίνησαν το 1997 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα έχουν φέρει στο φως πολυπληθή ευρήματα υψίστης αρχαιολογικής σημασίας, όπως το –μεγαλύτερο της Δήλου– λατρευτικό συγκρότημα του Ιερού του Απόλλωνα του 6ου αιώνα π.Χ., χτισμένο με παριανό μάρμαρο, μεγάλο ημικυκλικό βωμό, βοηθητικές κατοικίες για τους ιερείς, κοιτώνες για τους προσκυνητές, τελετουργικό εστιατόριο, αποθήκες, λουτρά, δεξαμενές και ένα οργανωμένο δίκτυο υδροδότησης με άρτιο σύστημα συλλογής, διύλισης και επεξεργασίας υδάτων.
Παρά ταύτα, οι ανεκτίμητοι αυτοί τουριστικοί πόροι δεν φαίνεται να στοιχειοθετούν τους βασικούς λόγους που κάνουν το νησί να ξεχωρίζει, ούτε να δικαιολογούν το μεγάλο μέγεθος επισκεψιμότητας που ανέδειξε την Αντίπαρο στον πιο ελπιδοφόρο προορισμό των Κυκλάδων.
Γιατί διακοπές στην Αντίπαρο;
Για ποιο λόγο λοιπόν κάποιος να επιλέξει την Αντίπαρο για τις καλοκαιρινές διακοπές του; Πώς δικαιολογείται να συγκεντρώνει τόσο κόσμο όλων των κοινωνικών τάξεων και τόσες παγκόσμιας εμβέλειας διασημότητες που επιστρέφουν ξανά και ξανά; Γιατί το λιτό αυτό νησί είναι τόσο ξεχωριστό που έλκει το επενδυτικό ενδιαφέρον μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, επιδεικνύοντας ευοίωνες προοπτικές για ακόμα μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη στο μέλλον;
Πράσινο δεν διαθέτει, ούτε τρεχούμενο νερό, ούτε τεράστιες μαγευτικές παραλίες σαν εκείνες που βλέπουμε στις τουριστικές καμπάνιες, ούτε κορυφαίες ξενοδοχειακές μονάδες. Γύρω της υπάρχουν διάσπαρτα μεγαλύτερα νησιά με μακρά τουριστική παράδοση, καλύτερη οργάνωση, σύγχρονες τουριστικές υποδομές, πεντάστερα ξενοδοχεία, εξυπηρέτηση πλήθους ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού και ευρύτερη γκάμα επιλογών κατάλυσης, εστίασης, κολύμβησης και ψυχαγωγίας.
Ωστόσο, απέναντι σε όλα αυτά, το μικρό νησί της «Μανταλένας», η Αντίπαρος με το μοναδικό χωριό και τη σχετικά βραχεία τουριστική εμπειρία, έχει να αντιπαραθέσει τη δική της ιδιαίτερη πρόταση.
Γιατί εκτός από την αδιαμφισβήτητη φυσική ομορφιά της και τους ευρέως προβεβλημένους τουριστικούς της πόρους, διαθέτει κάποιες κρυφές ποιοτικές παραμέτρους που σηματοδοτούν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, την διαφοροποιούν καίρια από τα άλλα ελληνικά νησιά και της προσφέρουν ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Από ένα μέχρι πρότινος άγνωστο νησί της άγονης γραμμής που βρισκόταν στη σκιά της Πάρου, η Αντίπαρος έχει σήμερα εξελιχθεί σε έναν σπουδαίο και ανεξάρτητο τουριστικό προορισμό που με έμφαση στην απλότητα έχει καταφέρει να σημαδέψει ανεξίτηλα τα καλοκαίρια, προβάλλοντας περήφανα προς τα έξω τη δικιά της αυθεντική ταυτότητα και τις δικές της μοναδικές αρετές που την καθιστούν ένα μέρος ευλογημένο.
Αρετές τις οποίες μόνο όποιος ζήσει για λίγες μέρες εδώ, βυθιστεί στο κλίμα, γίνει ένα με τον τόπο και βιώσει μέσα του την αντιπαριώτικη αύρα, θα μπορέσει να καταλάβει.
Διακοπές χωρίς αυτοκίνητο
Στην Αντίπαρο μπορείς άνετα να απολαύσεις τις διακοπές σου χωρίς αυτοκίνητο. Η πιο μακρινή διαδρομή στην άλλη άκρη του νησιού, στον Άγιο Γεώργιο, είναι μόλις 20 λεπτά και δύσκολα θα ξυπνήσεις από κορνάρισμα, θα μυρίσεις καυσαέριο, θα νιώσεις μηχανάκι να τρέχει δίπλα σου ή θα περιμένεις υπομονετικά το επόμενο λεωφορείο.
Συνήθως οι περισσότερες δραστηριότητες γίνονται με τα πόδια και αν έρθεις με αυτοκίνητο είναι πολύ πιθανό να το παρατήσεις κλειδωμένο για τις επόμενες μέρες, εκτεθειμένο στον ήλιο και την αλμύρα. Οι αποστάσεις είναι μικρές και η μέρα δεν ξοδεύεται σε μακρινές και χρονοβόρες μετακινήσεις, αφού κάποιος που δεν διαθέτει μεταφορικό μέσο έχει τη δυνατότητα περπατώντας να βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο, να μη χάνει τίποτα από τα τεκταινόμενα και να αισθάνεται απόλυτα καλυμμένος.
Η μεγάλη μάζα των τουριστών άλλωστε κινείται μέσα και γύρω από τη Χώρα, σε μέρη όπου ο καθένας μπορεί να επισκεφθεί βαδίζοντας χωρίς να χρειάζεται τροχοφόρο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας που ο ήλιος λάμπει και η ζωή επικεντρώνεται στις κοντινές οργανωμένες παραλίες, μπορεί άνετα κάθε επισκέπτης που έχει διάθεση για εξερεύνηση να ανακαλύψει λίγο πιο μακριά, χωρίς αυτοκίνητο, μηχανάκι, ποδήλατο ή σκάφος, μικρές αμμουδερές παραλίες που δεν είναι καταγραμμένες σε κανένα χάρτη και κανέναν τουριστικό οδηγό, αν είναι τυχερός μόνο για εκείνον και την παρέα του.
Όσο για τη νύχτα, η βόλτα κάτω από το φως των αστεριών μέσα και γύρω από το χωριό, στο λιμάνι, τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τα καφέ, τα μπαράκια και τα κλαμπ, αποτελεί ανεπανάληπτη εμπειρία που σίγουρα δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Όλα κάπου εκεί γύρω διαδραματίζονται και σε όλα μπορείς να συμμετέχεις περπατώντας. Πού αλλού θα βρεις τέτοια πολυτέλεια;
Μια μεγάλη φιλόξενη γειτονιά
Το νήμα της ζωής στην Αντίπαρο ξετυλίγεται στη Χώρα, στο λιμάνι και στις κοντινές παραλίες. Εδώ κανένας δεν χάνεται και κανέναν δεν χάνει, αφού όλα συμβαίνουν σε μια σχετικά μικρή περιοχή που κρατάει τους ανθρώπους σε επαφή. Αν εξαιρέσουμε τους ημερήσιους επισκέπτες που καταφθάνουν και επιστρέφουν αυθημερόν στην Πάρο, όποιον άνθρωπο γνωρίσεις, σίγουρα κάπου θα τον ξανασυναντήσεις.
Το πρωί το πιθανότερο είναι να απολαμβάνει τον καφέ του σε κάποιο μαγαζί του χωριού ή στο λιμάνι, πριν επισκεφθεί τις γειτονικές παραλίες για μπάνιο.
Το βράδυ θα τον δεις να περπατάει στον μακρύ κεντρικό πλακόστρωτο πεζόδρομο με τους ασβεστωμένους αρμούς και τις βουκαμβίλιες που διασχίζει το χωριό από το λιμάνι μέχρι την πλατεία περνώντας από εμπορικά μαγαζιά, καφετέριες και ταβέρνες.
Αν δεν τον βρεις εκεί, τότε σίγουρα θα τον πετύχεις στην πλατεία, στα μπαράκια ή στα κλαμπ που σφύζουν από ζωή μέχρι το πρωί. Όλοι στην Αντίπαρο, θέλοντας και μη, ανταμώνουν ξανά και ξανά, βαδίζοντας συνεχώς μέσα σε μια χωρικά περιορισμένη έκταση.
Μετά από λίγες μόνο ημέρες παραμονής, δεν σταματάς όπου κι αν βρίσκεσαι να χαιρετάς νέους φίλους. Ακόμα και ο πιο μοναχικός επισκέπτης γρήγορα διαπιστώνει με χαρά πως δεν είναι πια καθόλου μόνος, αφού όπου κι αν βρεθεί δεν παύει να συναντά γνωστά πρόσωπα και να δημιουργεί νέες παρέες, που συνεχώς ανανεώνονται όσο οι τουρίστες αναχωρούν και νέες αφίξεις παίρνουν τη θέση τους. Πολύ σύντομα εδώ αρχίζεις να αισθάνεσαι μέλος μιας μεγάλης φιλόξενης γειτονιάς και να νιώθεις τον τόπο δικό σου.
Είναι μια αίσθηση οικειότητας και μια ζεστή αγκαλιά που δύσκολα θα συναντήσεις σε άλλο νησί, αφού ακόμα και στη διπλανή Πάρο, που παρ’ ότι βρίσκεται σε μόλις 10 λεπτά απόσταση απέχει παρασάγγας από την Αντίπαρο, οι περισσότεροι επισκέπτες παραμένουν απρόσωποι και άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, με τον καθένα να χάνεται μέσα στο τεράστιο πλήθος που απλώνεται διασκορπισμένο στις μεγάλες εκτάσεις και στα απομακρυσμένα χωριά.
Ομοιογενής παρέα διαφορετικών ανθρώπων
Η Αντίπαρος αποτελεί σημείο συνάντησης ετερόκλητων ανθρώπων κάθε ηλικίας, εθνικότητας, κοινωνικής θέσης, εκπαιδευτικής βαθμίδας, ψυχοσύνθεσης και νοοτροπίας, οι οποίοι κάτω από τη μοναδική αύρα του νησιού που κυριεύει τα πάντα συγχωνεύονται, ομογενοποιούνται και συμβιώνουν αρμονικά.
Η Αντίπαρος είναι ένα νησί για όλους. Οι ετερογενείς ταυτότητες που την επισκέπτονται, πλούσιοι και διάσημοι που διαμένουν σε ακριβά ξενοδοχεία, κότερα ή ιδιόκτητες βίλες, εργαζόμενοι της μεσαίας τάξης, οικογένειες, ζευγάρια ή μοναχικοί επισκέπτες που διαμένουν σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και άνθρωποι χαμηλότερου εισοδήματος που επιλέγουν κυρίως το κάμπινγκ, συντονίζονται με ένα μαγικό τρόπο στους ίδιους ρυθμούς και γίνονται μια μεγάλη συντροφιά που σκέφτεται, αναζητά και πράττει παρόμοια πράγματα, αγνοώντας οποιαδήποτε διαφορετικότητα.
Οι συνηθισμένες αντιθέσεις που χωρίζουν τους ανθρώπους παραμένουν μακριά στους τόπους προέλευσης και όλοι, μα όλοι οι επισκέπτες του νησιού, εναρμονισμένοι στο ίδιο μήκος κύματος, χαίρονται μαζί όλα όσα τους προσφέρονται απλόχερα. Στην Αντίπαρο μπορείς να συναντήσεις παγκόσμιας φήμης διασημότητες χαμηλού προφίλ αναμεμειγμένους με το πλήθος σαν κοινούς θνητούς, με το νησί να ισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στην απλότητα της κυκλαδίτικης παράδοσης και στο κοσμοπολίτικο ύφος.
Είναι πολύ συνηθισμένο να απολαμβάνεις την αμμουδιά δίπλα σε έναν κροίσο ή να τρως δίπλα σε έναν μεγάλο αστέρα του Χόλυγουντ, να τους συναντάς στον πεζόδρομο ή να ψωνίζεις μαζί τους στα μαγαζιά, χωρίς πολλές φορές να το καταλάβεις, αφού δεν βρίσκονται εδώ για να τους δουν αλλά για να ζήσουν την εμπειρία.
Ο Τομ Χανκς, η Ρίτα Γουίλσον, ο Χιού Τζάκμαν, η Νία Βαρδάλος, η Μόνικα Μπελούτσι, η Μαντόνα, ο Μάθιου Μακ Κόναχι, η Γούπι Γκόλντμπεργκ, ο Τζεφ Μπέζος, η Ρενέ Ζελβέγκερ, ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ο Μπόνο και πολλοί άλλοι, ντυμένοι λιτά και αναμεμειγμένοι με τον απλό κόσμο, τιμούν την Αντίπαρο με την παρουσία τους γνωρίζοντας καλά πως παρά τα αμύθητα πλούτη, αυτή τη μοναδική ποιότητα ζωής και την αίσθηση της μεγάλης παρέας που απολαμβάνουν εδώ δεν θα τη βρουν σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου.
Άμεση εναλλαγή παραστάσεων
Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα αν η υπερσυγκέντρωση μεγάλου αριθμού τουριστών σε τόσο μικρή έκταση δημιουργεί συνωστισμό, ασφυκτικές καταστάσεις και αίσθηση ρουτίνας. Πράγματι η Αντίπαρος, χωρίς να είναι Μύκονος ή Σαντορίνη, εμφανίζει τα τελευταία χρόνια χαρακτηριστικά έντονης κοινωνικής δραστηριότητας.
Ωστόσο, εδώ όπου όλες οι νύχτες είναι σαββατόβραδο και όλες οι μέρες Κυριακή, ένας φρενήρης, αλλά ευπρόσδεκτος ρυθμός εναλλαγής των γεγονότων εναρμονισμένος με ένα αδιόρατο κλίμα διάχυτης νεανικότητας παντού στην ατμόσφαιρα, φέρνει διαρκώς τον επισκέπτη μπροστά σε απρόσμενες καταστάσεις κρατώντας σταθερά την αδρεναλίνη στο ζενίθ και εκμηδενίζοντας κάθε πιθανότητα μονοτονίας.
Επιπροσθέτως, το νησί παρέχει απλόχερα τη δυνατότητα στον επισκέπτη να αποκόβεται εύκολα, χωρίς μεταφορικό μέσο από την κοσμική ζωή, να αλλάζει γρήγορα περιβάλλον και να βρίσκεται μέσα σε λίγα λεπτά σε έναν άλλο κόσμο, ήσυχο και ρομαντικό, απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα, τ’ αστέρια και τον ήχο της θάλασσας. Αυτή η άμεση εναλλαγή παραστάσεων χαρακτηρίζει και τη νυχτερινή ζωή της Αντιπάρου που είναι διαχωρισμένη και ετερόκλητη ανάλογα με τα γούστα.
Η Αντίπαρος έχει ζωή, έχει και ησυχία. Όσοι επιθυμούν ήσυχες και γαλήνιες βραδιές σε ένα ήρεμο περιβάλλον, μπορούν να περπατήσουν μέχρι το λιμάνι, τον σιφνέικο γιαλό ή τα κάθετα στενά του κεντρικού πεζόδρομου με τα άσπρα σπίτια και τις μικρές αυλές για ρομαντικό περίπατο, φαγητό ή ποτό. Στη συνέχεια μπορούν να απολαύσουν τον ύπνο τους στην ησυχία της νύχτας και να ξυπνήσουν νωρίς το πρωί αντικρίζοντας άδειο το χωριό και το λιμάνι.
Η άλλη ζωή της Αντιπάρου, η έντονη και έξαλλη, είναι μια διαφορετική κάθε φορά περιπέτεια που αρχίζει πολύ αργά το βράδυ όταν οι άλλοι ετοιμάζονται να κοιμηθούν, έχει σαν επίκεντρο την πλατεία του χωριού και απλώνεται στα γύρω μπαράκια και τα κλαμπ μέχρι τις πρωινές ώρες, φτάνοντας συχνά μέχρι το ξημέρωμα. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό, απρόβλεπτο και γεμάτο εκπλήξεις καθημερινό ταξίδι προς άγνωστη κατεύθυνση, που άνετα μπορεί ο καθένας να το ζήσει περπατώντας.
Και όποιος τολμηρός αποφασίσει να χωθεί βαθιά μέσα στη νυχτερινή ζωή της Αντιπάρου, πραγματικά δεν ξέρει πού θα τον οδηγήσουν οι καταστάσεις και πού θα τον βρει η μέρα, τότε που οι δυο ζωές του νησιού συναντώνται στο χωριό κινούμενες προς δύο εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις. Δεν είναι άλλωστε αυθαίρετος ο χαρακτηρισμός που προσδίδεται στην Αντίπαρο ως «το νησί των αντιθέσεων».
Ανάδυση του κρυμμένου εαυτού
Όλες μαζί οι προαναφερόμενες ιδιαιτερότητες της Αντιπάρου συγκροτούν έναν μοναδικό συνδυασμό ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος που γεννά τις κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία μιας μικρής πολυπολιτισμικής κοινωνίας με τους δικούς της ρυθμούς και κανόνες, που όμοιά της δεν συναντάται πουθενά αλλού.
Η αύρα του τόπου η οποία γεμίζει τον αέρα με μια θετική ενέργεια που φτάνει μέχρι τις ακτές, έχει τη δύναμη να κυριεύει με έναν μαγικό τρόπο την ψυχή κάθε ανυποψίαστου επισκέπτη ωθώντας τον «βίαια» να πετάξει τον παλιό του εαυτό, από τη στιγμή κιόλας που πατάει το πόδι του στο λιμάνι αφήνοντας πίσω του την «παντόφλα», να διώξει όλα τα «πρέπει» και τα «δήθεν» που του έχει επιβάλλει ο συνηθισμένος τρόπος ζωής και να ξεχάσει ποιος ήταν και από πού έρχεται.
Μακριά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και απαλλαγμένος από το άγχος και τις σκέψεις που τον καταπίεζαν, υιοθετεί πολύ γρήγορα έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης και έκφρασης που κάνει τα πάντα να φαντάζουν αλλιώς, επιβεβαιώνοντάς του πως το ουσιαστικό νόημα της ζωής και το κλειδί της ευτυχίας κρύβονται μέσα στα πιο απλά πράγματα.
Αφήνοντας πίσω του εμμονικά στερεότυπα, υψηλούς στόχους, στιλιστικές ανησυχίες και ανούσιους αυτοπεριορισμούς, απελευθερώνει την καταπιεσμένη νεανική και ασυμβίβαστη εκδοχή του εαυτού του που βρίσκει επιτέλους την ευκαιρία να αποδράσει και να χαρεί ανέμελα, χωρίς καμία ενοχή ή ενδοιασμό την επικοινωνία, την παρέα, τον έρωτα και τη φύση, ζώντας στον παράδεισο και παρακαλώντας να σταματήσει ο χρόνος.
Η καθημερινότητα αρχίζει πλέον να κυλά σε ανθρώπινους ρυθμούς, ενώ η ζωή μέσα από την απλότητα επανακτά ουσιαστικό περιεχόμενο και αξία. Αυτή η απότομη απελευθέρωση καταπιεσμένων αρχέγονων συναισθημάτων λυτρώνει τον επισκέπτη από τα δεσμά του, γιατρεύει τις πληγές του, αλλάζει τον τρόπο που βλέπει τη ζωή και τον μεταμορφώνει σε έναν διαφορετικό, αυθεντικότερο και καλύτερο άνθρωπο που ρουφά λαίμαργα την κάθε στιγμή και απολαμβάνει την κάθε ημέρα των διακοπών του.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αυτή η μεταμόρφωση χαρακτήρων εξισώνει και φέρνει με σεβασμό κοντά ανθρώπους διαφορετικούς και ετερόκλητους, οι οποίοι μετά την συνήθως οδυνηρή αναχώρηση από το νησί περιορίζουν κατά κανόνα τις μεταξύ τους στενές συναναστροφές μέχρι να ανταμώσουν ξανά εδώ, αφού οι ζωές τους, οι σκέψεις τους και τα «θέλω» τους επανέρχονται στη σκληρή καθημερινότητα και μοιραία αποκλίνουν.
Πολλές ωστόσο από αυτές τις πολύτιμες αλλαγές στην κοσμοαντίληψη, τον τρόπο σκέψης και την οπτική θεώρησης των πραγμάτων παγιώνονται στον εσωτερικό κόσμο, μεταφέρονται στους τόπους προέλευσης και προσδίδουν κίνητρο αλλαγής πορείας της ζωής γενικότερα.
Είναι όμως αυτή ακριβώς η σπάνια ικανότητα του τόπου να ανασύρει θαμμένα συναισθήματα και να αναπλάθει χαρακτήρες κάνοντας τον καθένα να αισθάνεται αρεστός και αποδεκτός χωρίς όρους, που αιτιολογεί περισσότερο από κάθε άλλο λόγο γιατί η Αντίπαρος έχει εξελιχθεί σε πόλο έλξης χιλιάδων πιστών οπαδών που ανυπομονούν ολόκληρο το χρόνο να ταξιδέψουν μόνο εδώ, στο δεύτερο σπίτι τους, να ξαναφορέσουν τον δεύτερο εαυτό τους και να συνεχίσουν σε έναν καλύτερο κόσμο τη δεύτερη ζωή τους.
Συμπερασματικά
Η Αντίπαρος με τη μεστή απλότητα και τη μοναδική της αύρα, είναι σε θέση να καλύπτει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις ετερόκλητων τουριστικών ρευμάτων, δίχως να χαρακτηρίζεται πλέον ως ο «χύμα» και «ροκ» τόπος των παλαιότερων χρόνων. Αποτελεί έναν αυτόφωτο διεθνή τουριστικό προορισμό με τη δική του αυθεντική ταυτότητα και φυσιογνωμία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, αφού διαθέτει όλα τα καλά των αιγαιοπελαγίτικων νησιών χωρίς ταυτόχρονα να μοιάζει με κανένα.
Ο δικός της ξεχωριστός τρόπος με τον οποίο σε αγκαλιάζει και σε σαγηνεύει, ανταμείβει απλόχερα οποιονδήποτε την τιμήσει με την εμπιστοσύνη του, χαράσσει βαθιά ένα πραγματικά μοναδικό και ανεξίτηλο αποτύπωμα και δικαιώνει όλους όσους δεν την πρόδωσαν ποτέ και συνεχίζουν ανελλιπώς να της αφιερώνουν τα καλοκαίρια τους αρνούμενοι κάθε άλλη επιλογή.
Οι σπάνιες ιδιαιτερότητές της την καθιστούν ικανή να προσφέρει αξέχαστες και γεμάτες ουσιαστικό νόημα διακοπές που φορτίζουν τον επισκέπτη με θετική ενέργεια, ξυπνούν τις εσωτερικές αναζητήσεις και δίνουν έναυσμα για αναθεώρηση του τρόπου αντίληψης του κόσμου.
Η Αντίπαρος είναι αυτό που σου βγάζει. Είναι απόδραση, ελευθερία, πέλαγο εμπειριών, ψυχική ανασύνθεση. Μια επίσκεψη το καλοκαίρι, είναι αρκετή για να πείσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.
* Ο Ανδρέας Γ. Τζόβολος σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο ΕΚΠΑ και έχει μεταπτυχιακά στη Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων, στις Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές, στην Τραπεζική και στη Διασφάλιση Ποιότητας.
Εργάζεται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Φωτογραφίες: www.antiparos.gr
