του Ανδρέα Τζόβολου*
Πλήθος τουριστικών πόρων
Η Αντίπαρος, το μικρό κυκλαδίτικο νησί των 35 τετραγωνικών χιλιομέτρων και των 1.200 κατοίκων, αποτελεί τα τελευταία σαράντα χρόνια έναν όλο και περισσότερο δημοφιλή και αναπτυσσόμενο ταξιδιωτικό προορισμό θερινών διακοπών, τόσο για Έλληνες όσο και για ξένους επισκέπτες.
Οι προσφερόμενοι τουριστικοί πόροι του νησιού που καλύπτουν άνετα ένα μεγάλο μέρος της τουριστικής ζήτησης, είναι λίγο πολύ γνωστοί και ευρέως προβεβλημένοι: φυσική ομορφιά, ήλιος, καθαρές θάλασσες, αμμουδερές παραλίες, οργανωμένες τουριστικές υποδομές, εξυπηρέτηση μαζικού και εναλλακτικών μορφών τουρισμού, καλό φαγητό, αιγαιοπελαγίτικο χρώμα, φιλόξενοι κάτοικοι, αίσθημα ασφάλειας, ελευθερία έκφρασης, ανέμελη ζωή.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τα στοιχεία αυτά είναι δυσεύρετα, δεν είναι ωστόσο σπάνια στον ελλαδικό χώρο, αφού αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του τουριστικού προϊόντος της πατρίδας μας και χαρακτηρίζουν κάθε ένα από τα πολλές δεκάδες επισκέψιμα νησιά μας.
Εντούτοις, η Αντίπαρος διαθέτει στη φαρέτρα της ορισμένους σπάνιους τουριστικούς πόρους που της προσδίδουν κάποια στοιχεία διαφοροποίησης από τα υπόλοιπα νησιά: Το ενετικό κάστρο του 15ου αιώνα στο κέντρο της Χώρας με τον οχυρωμένο οικισμό, τον πάχους τριών μέτρων εξωτερικό τοίχο, την τετράγωνη αυλή, τον κεντρικό πύργο και την γοτθικού ρυθμού πύλη συνιστά μια σπάνια αρχιτεκτονική κατασκευή με πολλές ιδιομορφίες, όπως το ότι παραδόξως δεν δεσπόζει σε κάποιο αμφιθεατρικό σημείο.
Το κατακόρυφο σπήλαιο βάθους 85 μέτρων που ξεκινάει από 177 μέτρα ύψος πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας με τα 411 σκαλοπάτια, τις τρεις αίθουσες και τον αρχαιότερο σταλακτίτη στην Ευρώπη ηλικίας 45 εκατομμυρίων ετών, αποτελεί ένα από τα ομορφότερα φυσικά έργα τέχνης στην Ελλάδα.
Ο αρχαιολογικός χώρος στο Δεσποτικό που φαίνεται να αποτελούσε έναν μεγάλο ναύσταθμο ανεφοδιασμού πλοίων στο κέντρο των Κυκλάδων τείνει να εξελιχθεί σε ένα πρότυπο αρχαιολογικό πάρκο, αναδεικνύοντας μια εξαιρετικά πλούσια σε αρχαιολογικούς θησαυρούς γη, καθώς οι ανασκαφές της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων που ξεκίνησαν το 1997 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα έχουν φέρει στο φως πολυπληθή ευρήματα υψίστης αρχαιολογικής σημασίας, όπως το –μεγαλύτερο της Δήλου– λατρευτικό συγκρότημα του Ιερού του Απόλλωνα του 6ου αιώνα π.Χ., χτισμένο με παριανό μάρμαρο, μεγάλο ημικυκλικό βωμό, βοηθητικές κατοικίες για τους ιερείς, κοιτώνες για τους προσκυνητές, τελετουργικό εστιατόριο, αποθήκες, λουτρά, δεξαμενές και ένα οργανωμένο δίκτυο υδροδότησης με άρτιο σύστημα συλλογής, διύλισης και επεξεργασίας υδάτων.
Παρά ταύτα, οι ανεκτίμητοι αυτοί τουριστικοί πόροι δεν φαίνεται να στοιχειοθετούν τους βασικούς λόγους που κάνουν το νησί να ξεχωρίζει, ούτε να δικαιολογούν το μεγάλο μέγεθος επισκεψιμότητας που ανέδειξε την Αντίπαρο στον πιο ελπιδοφόρο προορισμό των Κυκλάδων.
Γιατί διακοπές στην Αντίπαρο;
Για ποιο λόγο λοιπόν κάποιος να επιλέξει την Αντίπαρο για τις καλοκαιρινές διακοπές του; Πώς δικαιολογείται να συγκεντρώνει τόσο κόσμο όλων των κοινωνικών τάξεων και τόσες παγκόσμιας εμβέλειας διασημότητες που επιστρέφουν ξανά και ξανά; Γιατί το λιτό αυτό νησί είναι τόσο ξεχωριστό που έλκει το επενδυτικό ενδιαφέρον μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, επιδεικνύοντας ευοίωνες προοπτικές για ακόμα μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη στο μέλλον;
Πράσινο δεν διαθέτει, ούτε τρεχούμενο νερό, ούτε τεράστιες μαγευτικές παραλίες σαν εκείνες που βλέπουμε στις τουριστικές καμπάνιες, ούτε κορυφαίες ξενοδοχειακές μονάδες. Γύρω της υπάρχουν διάσπαρτα μεγαλύτερα νησιά με μακρά τουριστική παράδοση, καλύτερη οργάνωση, σύγχρονες τουριστικές υποδομές, πεντάστερα ξενοδοχεία, εξυπηρέτηση πλήθους ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού και ευρύτερη γκάμα επιλογών κατάλυσης, εστίασης, κολύμβησης και ψυχαγωγίας.
Ωστόσο, απέναντι σε όλα αυτά, το μικρό νησί της «Μανταλένας», η Αντίπαρος με το μοναδικό χωριό και τη σχετικά βραχεία τουριστική εμπειρία, έχει να αντιπαραθέσει τη δική της ιδιαίτερη πρόταση.
Γιατί εκτός από την αδιαμφισβήτητη φυσική ομορφιά της και τους ευρέως προβεβλημένους τουριστικούς της πόρους, διαθέτει κάποιες κρυφές ποιοτικές παραμέτρους που σηματοδοτούν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, την διαφοροποιούν καίρια από τα άλλα ελληνικά νησιά και της προσφέρουν ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Από ένα μέχρι πρότινος άγνωστο νησί της άγονης γραμμής που βρισκόταν στη σκιά της Πάρου, η Αντίπαρος έχει σήμερα εξελιχθεί σε έναν σπουδαίο και ανεξάρτητο τουριστικό προορισμό που με έμφαση στην απλότητα έχει καταφέρει να σημαδέψει ανεξίτηλα τα καλοκαίρια, προβάλλοντας περήφανα προς τα έξω τη δικιά της αυθεντική ταυτότητα και τις δικές της μοναδικές αρετές που την καθιστούν ένα μέρος ευλογημένο.
Αρετές τις οποίες μόνο όποιος ζήσει για λίγες μέρες εδώ, βυθιστεί στο κλίμα, γίνει ένα με τον τόπο και βιώσει μέσα του την αντιπαριώτικη αύρα, θα μπορέσει να καταλάβει.
Διακοπές χωρίς αυτοκίνητο
Στην Αντίπαρο μπορείς άνετα να απολαύσεις τις διακοπές σου χωρίς αυτοκίνητο. Η πιο μακρινή διαδρομή στην άλλη άκρη του νησιού, στον Άγιο Γεώργιο, είναι μόλις 20 λεπτά και δύσκολα θα ξυπνήσεις από κορνάρισμα, θα μυρίσεις καυσαέριο, θα νιώσεις μηχανάκι να τρέχει δίπλα σου ή θα περιμένεις υπομονετικά το επόμενο λεωφορείο.
Συνήθως οι περισσότερες δραστηριότητες γίνονται με τα πόδια και αν έρθεις με αυτοκίνητο είναι πολύ πιθανό να το παρατήσεις κλειδωμένο για τις επόμενες μέρες, εκτεθειμένο στον ήλιο και την αλμύρα. Οι αποστάσεις είναι μικρές και η μέρα δεν ξοδεύεται σε μακρινές και χρονοβόρες μετακινήσεις, αφού κάποιος που δεν διαθέτει μεταφορικό μέσο έχει τη δυνατότητα περπατώντας να βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο, να μη χάνει τίποτα από τα τεκταινόμενα και να αισθάνεται απόλυτα καλυμμένος.
Η μεγάλη μάζα των τουριστών άλλωστε κινείται μέσα και γύρω από τη Χώρα, σε μέρη όπου ο καθένας μπορεί να επισκεφθεί βαδίζοντας χωρίς να χρειάζεται τροχοφόρο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας που ο ήλιος λάμπει και η ζωή επικεντρώνεται στις κοντινές οργανωμένες παραλίες, μπορεί άνετα κάθε επισκέπτης που έχει διάθεση για εξερεύνηση να ανακαλύψει λίγο πιο μακριά, χωρίς αυτοκίνητο, μηχανάκι, ποδήλατο ή σκάφος, μικρές αμμουδερές παραλίες που δεν είναι καταγραμμένες σε κανένα χάρτη και κανέναν τουριστικό οδηγό, αν είναι τυχερός μόνο για εκείνον και την παρέα του.
Όσο για τη νύχτα, η βόλτα κάτω από το φως των αστεριών μέσα και γύρω από το χωριό, στο λιμάνι, τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τα καφέ, τα μπαράκια και τα κλαμπ, αποτελεί ανεπανάληπτη εμπειρία που σίγουρα δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Όλα κάπου εκεί γύρω διαδραματίζονται και σε όλα μπορείς να συμμετέχεις περπατώντας. Πού αλλού θα βρεις τέτοια πολυτέλεια;
Μια μεγάλη φιλόξενη γειτονιά
Το νήμα της ζωής στην Αντίπαρο ξετυλίγεται στη Χώρα, στο λιμάνι και στις κοντινές παραλίες. Εδώ κανένας δεν χάνεται και κανέναν δεν χάνει, αφού όλα συμβαίνουν σε μια σχετικά μικρή περιοχή που κρατάει τους ανθρώπους σε επαφή. Αν εξαιρέσουμε τους ημερήσιους επισκέπτες που καταφθάνουν και επιστρέφουν αυθημερόν στην Πάρο, όποιον άνθρωπο γνωρίσεις, σίγουρα κάπου θα τον ξανασυναντήσεις.
Το πρωί το πιθανότερο είναι να απολαμβάνει τον καφέ του σε κάποιο μαγαζί του χωριού ή στο λιμάνι, πριν επισκεφθεί τις γειτονικές παραλίες για μπάνιο.
Το βράδυ θα τον δεις να περπατάει στον μακρύ κεντρικό πλακόστρωτο πεζόδρομο με τους ασβεστωμένους αρμούς και τις βουκαμβίλιες που διασχίζει το χωριό από το λιμάνι μέχρι την πλατεία περνώντας από εμπορικά μαγαζιά, καφετέριες και ταβέρνες.
Αν δεν τον βρεις εκεί, τότε σίγουρα θα τον πετύχεις στην πλατεία, στα μπαράκια ή στα κλαμπ που σφύζουν από ζωή μέχρι το πρωί. Όλοι στην Αντίπαρο, θέλοντας και μη, ανταμώνουν ξανά και ξανά, βαδίζοντας συνεχώς μέσα σε μια χωρικά περιορισμένη έκταση.
Μετά από λίγες μόνο ημέρες παραμονής, δεν σταματάς όπου κι αν βρίσκεσαι να χαιρετάς νέους φίλους. Ακόμα και ο πιο μοναχικός επισκέπτης γρήγορα διαπιστώνει με χαρά πως δεν είναι πια καθόλου μόνος, αφού όπου κι αν βρεθεί δεν παύει να συναντά γνωστά πρόσωπα και να δημιουργεί νέες παρέες, που συνεχώς ανανεώνονται όσο οι τουρίστες αναχωρούν και νέες αφίξεις παίρνουν τη θέση τους. Πολύ σύντομα εδώ αρχίζεις να αισθάνεσαι μέλος μιας μεγάλης φιλόξενης γειτονιάς και να νιώθεις τον τόπο δικό σου.
Είναι μια αίσθηση οικειότητας και μια ζεστή αγκαλιά που δύσκολα θα συναντήσεις σε άλλο νησί, αφού ακόμα και στη διπλανή Πάρο, που παρ’ ότι βρίσκεται σε μόλις 10 λεπτά απόσταση απέχει παρασάγγας από την Αντίπαρο, οι περισσότεροι επισκέπτες παραμένουν απρόσωποι και άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, με τον καθένα να χάνεται μέσα στο τεράστιο πλήθος που απλώνεται διασκορπισμένο στις μεγάλες εκτάσεις και στα απομακρυσμένα χωριά.
Ομοιογενής παρέα διαφορετικών ανθρώπων
Η Αντίπαρος αποτελεί σημείο συνάντησης ετερόκλητων ανθρώπων κάθε ηλικίας, εθνικότητας, κοινωνικής θέσης, εκπαιδευτικής βαθμίδας, ψυχοσύνθεσης και νοοτροπίας, οι οποίοι κάτω από τη μοναδική αύρα του νησιού που κυριεύει τα πάντα συγχωνεύονται, ομογενοποιούνται και συμβιώνουν αρμονικά.
Η Αντίπαρος είναι ένα νησί για όλους. Οι ετερογενείς ταυτότητες που την επισκέπτονται, πλούσιοι και διάσημοι που διαμένουν σε ακριβά ξενοδοχεία, κότερα ή ιδιόκτητες βίλες, εργαζόμενοι της μεσαίας τάξης, οικογένειες, ζευγάρια ή μοναχικοί επισκέπτες που διαμένουν σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και άνθρωποι χαμηλότερου εισοδήματος που επιλέγουν κυρίως το κάμπινγκ, συντονίζονται με ένα μαγικό τρόπο στους ίδιους ρυθμούς και γίνονται μια μεγάλη συντροφιά που σκέφτεται, αναζητά και πράττει παρόμοια πράγματα, αγνοώντας οποιαδήποτε διαφορετικότητα.
Οι συνηθισμένες αντιθέσεις που χωρίζουν τους ανθρώπους παραμένουν μακριά στους τόπους προέλευσης και όλοι, μα όλοι οι επισκέπτες του νησιού, εναρμονισμένοι στο ίδιο μήκος κύματος, χαίρονται μαζί όλα όσα τους προσφέρονται απλόχερα. Στην Αντίπαρο μπορείς να συναντήσεις παγκόσμιας φήμης διασημότητες χαμηλού προφίλ αναμεμειγμένους με το πλήθος σαν κοινούς θνητούς, με το νησί να ισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στην απλότητα της κυκλαδίτικης παράδοσης και στο κοσμοπολίτικο ύφος.
Είναι πολύ συνηθισμένο να απολαμβάνεις την αμμουδιά δίπλα σε έναν κροίσο ή να τρως δίπλα σε έναν μεγάλο αστέρα του Χόλυγουντ, να τους συναντάς στον πεζόδρομο ή να ψωνίζεις μαζί τους στα μαγαζιά, χωρίς πολλές φορές να το καταλάβεις, αφού δεν βρίσκονται εδώ για να τους δουν αλλά για να ζήσουν την εμπειρία.
Ο Τομ Χανκς, η Ρίτα Γουίλσον, ο Χιού Τζάκμαν, η Νία Βαρδάλος, η Μόνικα Μπελούτσι, η Μαντόνα, ο Μάθιου Μακ Κόναχι, η Γούπι Γκόλντμπεργκ, ο Τζεφ Μπέζος, η Ρενέ Ζελβέγκερ, ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ο Μπόνο και πολλοί άλλοι, ντυμένοι λιτά και αναμεμειγμένοι με τον απλό κόσμο, τιμούν την Αντίπαρο με την παρουσία τους γνωρίζοντας καλά πως παρά τα αμύθητα πλούτη, αυτή τη μοναδική ποιότητα ζωής και την αίσθηση της μεγάλης παρέας που απολαμβάνουν εδώ δεν θα τη βρουν σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου.
Άμεση εναλλαγή παραστάσεων
Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα αν η υπερσυγκέντρωση μεγάλου αριθμού τουριστών σε τόσο μικρή έκταση δημιουργεί συνωστισμό, ασφυκτικές καταστάσεις και αίσθηση ρουτίνας. Πράγματι η Αντίπαρος, χωρίς να είναι Μύκονος ή Σαντορίνη, εμφανίζει τα τελευταία χρόνια χαρακτηριστικά έντονης κοινωνικής δραστηριότητας.
Ωστόσο, εδώ όπου όλες οι νύχτες είναι σαββατόβραδο και όλες οι μέρες Κυριακή, ένας φρενήρης, αλλά ευπρόσδεκτος ρυθμός εναλλαγής των γεγονότων εναρμονισμένος με ένα αδιόρατο κλίμα διάχυτης νεανικότητας παντού στην ατμόσφαιρα, φέρνει διαρκώς τον επισκέπτη μπροστά σε απρόσμενες καταστάσεις κρατώντας σταθερά την αδρεναλίνη στο ζενίθ και εκμηδενίζοντας κάθε πιθανότητα μονοτονίας.
Επιπροσθέτως, το νησί παρέχει απλόχερα τη δυνατότητα στον επισκέπτη να αποκόβεται εύκολα, χωρίς μεταφορικό μέσο από την κοσμική ζωή, να αλλάζει γρήγορα περιβάλλον και να βρίσκεται μέσα σε λίγα λεπτά σε έναν άλλο κόσμο, ήσυχο και ρομαντικό, απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα, τ’ αστέρια και τον ήχο της θάλασσας. Αυτή η άμεση εναλλαγή παραστάσεων χαρακτηρίζει και τη νυχτερινή ζωή της Αντιπάρου που είναι διαχωρισμένη και ετερόκλητη ανάλογα με τα γούστα.
Η Αντίπαρος έχει ζωή, έχει και ησυχία. Όσοι επιθυμούν ήσυχες και γαλήνιες βραδιές σε ένα ήρεμο περιβάλλον, μπορούν να περπατήσουν μέχρι το λιμάνι, τον σιφνέικο γιαλό ή τα κάθετα στενά του κεντρικού πεζόδρομου με τα άσπρα σπίτια και τις μικρές αυλές για ρομαντικό περίπατο, φαγητό ή ποτό. Στη συνέχεια μπορούν να απολαύσουν τον ύπνο τους στην ησυχία της νύχτας και να ξυπνήσουν νωρίς το πρωί αντικρίζοντας άδειο το χωριό και το λιμάνι.
Η άλλη ζωή της Αντιπάρου, η έντονη και έξαλλη, είναι μια διαφορετική κάθε φορά περιπέτεια που αρχίζει πολύ αργά το βράδυ όταν οι άλλοι ετοιμάζονται να κοιμηθούν, έχει σαν επίκεντρο την πλατεία του χωριού και απλώνεται στα γύρω μπαράκια και τα κλαμπ μέχρι τις πρωινές ώρες, φτάνοντας συχνά μέχρι το ξημέρωμα. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό, απρόβλεπτο και γεμάτο εκπλήξεις καθημερινό ταξίδι προς άγνωστη κατεύθυνση, που άνετα μπορεί ο καθένας να το ζήσει περπατώντας.
Και όποιος τολμηρός αποφασίσει να χωθεί βαθιά μέσα στη νυχτερινή ζωή της Αντιπάρου, πραγματικά δεν ξέρει πού θα τον οδηγήσουν οι καταστάσεις και πού θα τον βρει η μέρα, τότε που οι δυο ζωές του νησιού συναντώνται στο χωριό κινούμενες προς δύο εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις. Δεν είναι άλλωστε αυθαίρετος ο χαρακτηρισμός που προσδίδεται στην Αντίπαρο ως «το νησί των αντιθέσεων».
Ανάδυση του κρυμμένου εαυτού
Όλες μαζί οι προαναφερόμενες ιδιαιτερότητες της Αντιπάρου συγκροτούν έναν μοναδικό συνδυασμό ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος που γεννά τις κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία μιας μικρής πολυπολιτισμικής κοινωνίας με τους δικούς της ρυθμούς και κανόνες, που όμοιά της δεν συναντάται πουθενά αλλού.
Η αύρα του τόπου η οποία γεμίζει τον αέρα με μια θετική ενέργεια που φτάνει μέχρι τις ακτές, έχει τη δύναμη να κυριεύει με έναν μαγικό τρόπο την ψυχή κάθε ανυποψίαστου επισκέπτη ωθώντας τον «βίαια» να πετάξει τον παλιό του εαυτό, από τη στιγμή κιόλας που πατάει το πόδι του στο λιμάνι αφήνοντας πίσω του την «παντόφλα», να διώξει όλα τα «πρέπει» και τα «δήθεν» που του έχει επιβάλλει ο συνηθισμένος τρόπος ζωής και να ξεχάσει ποιος ήταν και από πού έρχεται.
Μακριά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και απαλλαγμένος από το άγχος και τις σκέψεις που τον καταπίεζαν, υιοθετεί πολύ γρήγορα έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης και έκφρασης που κάνει τα πάντα να φαντάζουν αλλιώς, επιβεβαιώνοντάς του πως το ουσιαστικό νόημα της ζωής και το κλειδί της ευτυχίας κρύβονται μέσα στα πιο απλά πράγματα.
Αφήνοντας πίσω του εμμονικά στερεότυπα, υψηλούς στόχους, στιλιστικές ανησυχίες και ανούσιους αυτοπεριορισμούς, απελευθερώνει την καταπιεσμένη νεανική και ασυμβίβαστη εκδοχή του εαυτού του που βρίσκει επιτέλους την ευκαιρία να αποδράσει και να χαρεί ανέμελα, χωρίς καμία ενοχή ή ενδοιασμό την επικοινωνία, την παρέα, τον έρωτα και τη φύση, ζώντας στον παράδεισο και παρακαλώντας να σταματήσει ο χρόνος.
Η καθημερινότητα αρχίζει πλέον να κυλά σε ανθρώπινους ρυθμούς, ενώ η ζωή μέσα από την απλότητα επανακτά ουσιαστικό περιεχόμενο και αξία. Αυτή η απότομη απελευθέρωση καταπιεσμένων αρχέγονων συναισθημάτων λυτρώνει τον επισκέπτη από τα δεσμά του, γιατρεύει τις πληγές του, αλλάζει τον τρόπο που βλέπει τη ζωή και τον μεταμορφώνει σε έναν διαφορετικό, αυθεντικότερο και καλύτερο άνθρωπο που ρουφά λαίμαργα την κάθε στιγμή και απολαμβάνει την κάθε ημέρα των διακοπών του.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αυτή η μεταμόρφωση χαρακτήρων εξισώνει και φέρνει με σεβασμό κοντά ανθρώπους διαφορετικούς και ετερόκλητους, οι οποίοι μετά την συνήθως οδυνηρή αναχώρηση από το νησί περιορίζουν κατά κανόνα τις μεταξύ τους στενές συναναστροφές μέχρι να ανταμώσουν ξανά εδώ, αφού οι ζωές τους, οι σκέψεις τους και τα «θέλω» τους επανέρχονται στη σκληρή καθημερινότητα και μοιραία αποκλίνουν.
Πολλές ωστόσο από αυτές τις πολύτιμες αλλαγές στην κοσμοαντίληψη, τον τρόπο σκέψης και την οπτική θεώρησης των πραγμάτων παγιώνονται στον εσωτερικό κόσμο, μεταφέρονται στους τόπους προέλευσης και προσδίδουν κίνητρο αλλαγής πορείας της ζωής γενικότερα.
Είναι όμως αυτή ακριβώς η σπάνια ικανότητα του τόπου να ανασύρει θαμμένα συναισθήματα και να αναπλάθει χαρακτήρες κάνοντας τον καθένα να αισθάνεται αρεστός και αποδεκτός χωρίς όρους, που αιτιολογεί περισσότερο από κάθε άλλο λόγο γιατί η Αντίπαρος έχει εξελιχθεί σε πόλο έλξης χιλιάδων πιστών οπαδών που ανυπομονούν ολόκληρο το χρόνο να ταξιδέψουν μόνο εδώ, στο δεύτερο σπίτι τους, να ξαναφορέσουν τον δεύτερο εαυτό τους και να συνεχίσουν σε έναν καλύτερο κόσμο τη δεύτερη ζωή τους.
Συμπερασματικά
Η Αντίπαρος με τη μεστή απλότητα και τη μοναδική της αύρα, είναι σε θέση να καλύπτει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις ετερόκλητων τουριστικών ρευμάτων, δίχως να χαρακτηρίζεται πλέον ως ο «χύμα» και «ροκ» τόπος των παλαιότερων χρόνων. Αποτελεί έναν αυτόφωτο διεθνή τουριστικό προορισμό με τη δική του αυθεντική ταυτότητα και φυσιογνωμία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, αφού διαθέτει όλα τα καλά των αιγαιοπελαγίτικων νησιών χωρίς ταυτόχρονα να μοιάζει με κανένα.
Ο δικός της ξεχωριστός τρόπος με τον οποίο σε αγκαλιάζει και σε σαγηνεύει, ανταμείβει απλόχερα οποιονδήποτε την τιμήσει με την εμπιστοσύνη του, χαράσσει βαθιά ένα πραγματικά μοναδικό και ανεξίτηλο αποτύπωμα και δικαιώνει όλους όσους δεν την πρόδωσαν ποτέ και συνεχίζουν ανελλιπώς να της αφιερώνουν τα καλοκαίρια τους αρνούμενοι κάθε άλλη επιλογή.
Οι σπάνιες ιδιαιτερότητές της την καθιστούν ικανή να προσφέρει αξέχαστες και γεμάτες ουσιαστικό νόημα διακοπές που φορτίζουν τον επισκέπτη με θετική ενέργεια, ξυπνούν τις εσωτερικές αναζητήσεις και δίνουν έναυσμα για αναθεώρηση του τρόπου αντίληψης του κόσμου.
Η Αντίπαρος είναι αυτό που σου βγάζει. Είναι απόδραση, ελευθερία, πέλαγο εμπειριών, ψυχική ανασύνθεση. Μια επίσκεψη το καλοκαίρι, είναι αρκετή για να πείσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.
* Ο Ανδρέας Γ. Τζόβολος σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο ΕΚΠΑ και έχει μεταπτυχιακά στη Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων, στις Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές, στην Τραπεζική και στη Διασφάλιση Ποιότητας.
Εργάζεται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Φωτογραφίες: www.antiparos.gr
Antiparos: A different tourist destination, a special holiday experience
by Andreas Tzovolos*
Plethora of tourist resources
Antiparos, the small Cycladic Island spanning 35 square kilometers and 1,200 inhabitants, has been an increasingly popular and growing summer vacation travel destination for the past forty years, both for Greeks and foreign visitors.
The provided tourist resources of the island, which comfortably cover a significant portion of the tourist demand, are more or less well-known and broadly displayed: natural beauty, sun, crystal-clear seas, sandy beaches, well-developed tourist infrastructure, catering to mass and alternative forms of tourism, nice food, the Aegean vibe, hospitable locals, a sense of safety, freedom of expression, a carefree lifestyle.
On a global scale, these elements are hard to find, although they are not rare in Greece, since they are an indispensable part of the touristic product of our country and characterize each of our numerous visitable islands. Nevertheless, Antiparos has in its quiver some rare tourist resources which add to it some elements of differentiation from the rest of the islands:
The Venetian castle of the 15th century, in the center of Chora with its fortified settlement, the three-meter-thick outer wall, the square courtyard, the central tower and the Gothic-style gate constitutes a rare architectural construction with many unusual qualities, such as the fact that, surprisingly enough, it does not dominate any amphitheatrical point. The 85-meter-deep vertical cave that starts at 177 meters above sea level with its 411 stairs, the three cave halls and the oldest stalactite in Europe dating back 45 million years, is one of the most beautiful natural works of art in Greece.
The archaeological site at Despotiko, which appears to have been a large vessel supply station in the center of the Cyclades tends to evolve into a model archaeological park, revealing a land extremely rich in archaeological treasures, as the excavations of the Ephorate of Antiquities of Cyclades, which began in 1997 and continue until today, have brought to light numerous findings of the utmost archaeological importance, such as the –larger than the one on Delos– worship complex of the Sanctuary of Apollo from the 6th century BC, built with Parian marble, a large semi-circular altar, auxiliary residences for the priests, dormitories for the pilgrims, a restaurant for rituals, storehouses, public baths, reservoirs and an organized water supply network with a perfect water collection, distillation and processing system.
Nevertheless, these priceless tourist resources do not seem to establish the main reasons which make the island stand out, nor do they justify the high level of visitation that brought to the fore Antiparos as the most promising destination of the Cyclades.
Why vacation in Antiparos?
So why would someone choose Antiparos for their summer vacation? What is the justification for attracting so many people from all social classes and so many world-class renowned celebrities who return again and again? Why is this humble island so distinctive that it attracts the investment interest of major corporate associations, showing auspicious prospects for even greater tourism development in the future? It lacks greenery, running water, and vast enchanting beaches like those we see in tourism campaigns, nor does it have top-notch hotel facilities.
Surrounding it are scattered larger islands with a long tourist tradition, better organization, modern tourist infrastructures, five-star hotels, serving a multitude of special and alternative forms of tourism and a wider range of options for accommodation, dining, swimming and entertainment. However, in the face of all these, the small island of “Madalena”, Antiparos with its one and only village and its relatively short tourist experience, has its own special distinct proposition. Because, apart from its undisputed natural beauty and its widely publicized tourist resources, it possesses some hidden quality parameters that mark a distinct personality, differentiating it crucially from the other Greek islands and providing it with a strong competitive advantage.
From being a previously unknown island on an unprofitable ferry route, in the shadow of Paros, Antiparos has today evolved into a great and independent tourist destination that, with an emphasis on simplicity, has managed to leave an indelible mark on the summers, proudly projecting its own authentic identity and its own unique virtues that make it a blessed place. Virtues that only those who live here for a few days, immerse themselves in the ambience, become one with the place and experience the aura of Antiparos, will be able to understand.
Holidays without a car
In Antiparos you can easily enjoy your holidays without a car. The furthest route to the other side of the island, to Agios Georgios, is just 20 minutes and it is unlikely that you will be woken up by honking, smell exhaust gas, feel motorcycles running next to you or patiently wait for the next bus.
Most activities are usually done on foot and if you come by car, it is highly likely that you will leave it locked for the next few days, exposed to the sun and the saltiness. The distances are short and the day is not wasted on long and time-consuming commutes, since someone who does not have a means of transport has the opportunity to be constantly at the center of things by walking, not missing out on anything that is happening and feeling completely covered.
After all, the majority of tourists move around and around Chora, in places where everyone can visit on foot without needing a vehicle. During the day when the sun shines and life is concentrated on the nearby organized beaches, any visitor who is in the mood to explore can easily discover a little further away, without a car, motorcycle, bicycle or boat, small sandy beaches that are not listed in any map or tour guide, if lucky, only for them and their company.
As for the night, the walk under the starlight in and around the village, the harbor, the shops, restaurants, cafés, bars and clubs, is a lifetime experience that will certainly leave no one disappointed. Everything takes place somewhere around there, and you can participate in everything by walking. Where else will you find such luxury?
A great hospitable neighborhood
The thread of life in Antiparos unravels in Chora, the harbor and the nearby beaches. Here no one is lost and no one loses anyone, since everything happens in a relatively small area that keeps people in touch.
If we exclude the day-trippers who arrive here and return to Paros on the same day, whoever you meet, you will surely meet them again somewhere. In the morning, you will most likely find them enjoying their coffee at a café in the village or at the harbor, before visiting the neighboring beaches for a swim.
In the evening you will see them walking along the long central cobblestone pedestrian street with its whitewashed joints and bougainvillea that crosses the village from the harbor to the square passing by shops, cafés and taverns.
If you don’t find them there, then you will definitely run into them in the square, at the bars or in the clubs that are bustling with life until morning. Everyone in Antiparos, willingly or not, keeps meeting again and again, constantly marching within a spatially limited area.
After only a few days of staying here, you greet new friends wherever you go. Even the loneliest visitor quickly discovers with joy that they are no longer alone, because wherever they find themselves, they keep meeting familiar faces and create new groups, which are constantly renewed as tourists depart and new arrivals take their place. Very soon here you start feeling like a member of a large hospitable neighborhood and you feel like this place is yours.
It is a feeling of familiarity and a warm embrace that it is hard to find on any other island, because even on the neighboring island of Paros, which, despite being only 10-minute ferry ride away yet it is a far cry from Antiparos, most visitors remain anonymous and strangers among strangers, with each person getting lost in the vast crowd spread out in the large areas and remote villages.
Homogeneous group of different people
Antiparos is a meeting point for diverse people of all ages, nationalities, social positions, educational backgrounds, psychological compositions and mentality, who merge, homogenize and coexist harmoniously, under the unique aura of the island that dominates everything. Antiparos is an island for everyone.
The heterogeneous identities that visit it, the wealthy and famous residing in expensive hotels, yachts or privately owned villas, middle-class workers, families, couples or solitary visitors who stay in rented rooms and people with lower incomes who mainly choose camping, synchronize in a magical way, aligning their rhythms and becoming a large company that thinks, seeks, and acts similarly, ignoring any differences.
The common oppositions that separate people remain far away in their places of origin, and every last one of the visitors of the island, harmonized on the same wavelength, enjoy together everything that is generously offered to them.
In Antiparos you can meet world-renowned low-profile celebrities mingling with the crowd as ordinary mortals, with the island harmoniously balancing between the simplicity of Cycladic tradition and cosmopolitan style. It is very common to enjoy the beach next to a tycoon or eat next to a big Hollywood star, meet them on the promenade or shop together in the shops, often without realizing it, since they are not here to be seen but to live the experience. Tom Hanks, Rita Wilson, Hugh Jackman, Nia Vardalos, Monica Bellucci, Madonna, Matthew McConaughey, Whoopi Goldberg, Jeff Bezos, Renee Zellweger, Bruce Springsteen, Bono and many others, dressed modestly and mingling with the ordinary people, honor Antiparos with their presence well aware that despite their untold wealth, they cannot find this unique quality of life and the sense of a great community they enjoy here in any other place in the world.
Immediate alternation of scenes
Reasonably, the question arises as to whether the excessive concentration of a large number of tourists in such a small area creates overcrowding, suffocating situations and a sense of routine. In fact, Antiparos, without being Mykonos or Santorini, has been showing in recent years the characteristics of intense social activity.
However, here, where every night is a Saturday evening and every day is a Sunday, a frenetic yet welcoming pace of alternation of events in harmony with an imperceptible vibe of youthfulness permeating the atmosphere, constantly exposes visitors to unexpected situations, keeping their adrenaline firmly at its zenith and eliminating any possibility of monotony.
In addition, the island generously provides the opportunity for visitor to easily detach themselves, without any means of transportation, from the cosmopolitan life, quickly change their surroundings, and find themselves in a few minutes in another world, quiet and romantic, enjoying the sunset, the stars and the sound of the sea.
This immediate alternation of scenes and situations also characterizes the night life of Antiparos, which is divided and diverse according to individual tastes. Antiparos has life, it also has tranquility. Those who desire peaceful and serene evenings in a calm environment can stroll to the harbor, the Sifneiko beach or the narrow lanes of the central pedestrian street with the white houses and small yards for a romantic stroll, meal or drink. Subsequently, they can enjoy their sleep in the quiet of the night and wake up early in the morning, witnessing the village and harbor empty.
The other life of Antiparos, intense and exuberant, is a different adventure every time, which starts very late in the evening when others are getting ready to sleep, centered around the village square and extending to the surrounding bars and clubs until the early hours, often reaching dawn.
It is an exciting, unpredictable and full of surprises daily journey towards an unknown direction, which anyone can easily experience walking. And whoever daringly decides to immerse themselves deeply in the nightlife of Antiparos, really does not know where the circumstances will lead them and where they will find themselves when the day comes, at the moment when the two lives of the island meet in the village, moving in two completely opposite directions. After all, the characterization given to Antiparos as “the island of contradictions” is not arbitrary.
Emergence of the hidden self
All together the aforementioned peculiarities of Antiparos constitute a unique combination of human-made and natural environment that creates the right conditions for the formation of a small multicultural community with its own rhythms and rules, unlike anything found elsewhere.
The aura of the place, which fills the air with a positive energy that reaches all the way to the shores, has the power to magically captivate the soul of every unsuspecting visitor, “violently” compel them to shed their old self from the very moment they set foot in the harbor, leaving behind the ferry boat, they let go of all the obligations and the pretenses imposed by their usual way of life, forgetting who they were and where they come from.
Far away from the routine of everyday life and free from the anxieties and thoughts that weighed them down, they quickly embrace a different way of perception and expression that makes everything seem different, confirming to them that the essential meaning of life and the key to happiness are hidden within the simplest things. By leaving behind obsessive stereotypes, lofty goals, stylistic concerns and meaningless self-restrictions, they unleash their suppressed youthful and uncompromising version of themselves, finally finding the opportunity to escape and enjoy casually communication, companionship, love and nature without any guilt or hesitation, living in paradise and begging time to stand still. Everyday life now begins to flow at a human pace, while life regains substantial content and value through simplicity.
This sudden liberation of suppressed primal emotions frees the visitor from their bonds, heals their wounds, changes their perspective on life and transforms them into a different, more authentic and better person who eagerly absorbs every moment and savors every day of their vacation. It is impressive that this transformation of characters equalizes and respectfully brings together different and heterogeneous people, who, after the usually painful departure from the island, normally limit their close interactions until they meet again here, since their lives, their thoughts and their desires return to the harsh everyday life and inevitably diverge.
However, many of these valuable changes in worldview, thinking patterns and the perception of things become ingrained in the inner world, transferred to the places of origin and provide motivation to change the course of life in general.
Yet, it is precisely this rare ability of the place to unearth buried emotions and reshape characters, by making everyone feel loved and accepted unconditionally, which justifies why Antiparos has evolved into a magnet for thousands of devoted followers who, throughout the year, eagerly await the opportunity to travel here, to their second home, to rediscover their second self again and continue their second life in a better world.
Conclusively
Antiparos, with its understated simplicity and unique aura is able to meet the special demands of heterogeneous tourist flows, without being characterized as the “loose” and “rock” destination of the past.
It is a self-illuminating international tourist destination with its own authentic identity and physiognomy that has nothing to envy, since it possesses all the virtues of the Aegean islands without resembling any of them simultaneously.
Its own unique way of embracing and captivating you, generously rewards anyone who honors it with their trust, leaving a truly distinctive and deeply indelible imprint and vindicating all those who have never betrayed it, continuing to endlessly dedicate their summers to it, refusing any other option.
Its rare specificities make it capable of offering memorable and meaningful holidays that fill the visitor with positive energy, awaken internal quests, and provide a stimulus for reevaluating their perception of the world. Antiparos is what it exudes. It is an escape, freedom, a sea of experiences, re-composition of the psyche.
A visit in the summer is sufficient to convince even the most demanding visitor.
*Andreas G. Tzovolos studied economics at the University of Athens (NKUA) and holds postgraduate degrees in Tourism Business Administration, Contemporary Journalism Studies, Banking and Quality Assurance. He works at the State General Accounting Office of Greece.
